รู้สึกยังไงบ้างเวลาที่นั่งดูหนังผี
กลัว?
หลอน?
ขนลุก?
ไม่กล้าดู?
นั่นเพราะในหนังผีเหล่านั้นมีภาพน่ากลัวติดตาของผู้หญิงที่โดนทำร้ายจนกระดูกหักหมดทั้งตัวใช่มั๊ย (จูออน) หรือเป็นเพราะมีภาพผีผู้หญิงตัวขาวซีดเกาะอยู่บนหลังของผู้ชายคนที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต (ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ)
นอกจากความกลัว ความสยอง และความหลอนแล้ว รู้สึกอะไรอีกบ้างมั๊ย? เคยสงสัยกันบ้างมั๊ยว่า ทำไมผีในหนังผีส่วนใหญ่ถึงต้องเป็นผู้หญิง....
แล้วเคยสงสัยกันบ้างมั๊ย ว่าทำไมพวกเธอเหล่านั้นถึงต้องตาย และเมื่อหนังเฉลยสาเหตุการตายของพวกเธอแล้ว เคยเกิดคำถามขึ้นในใจมั๊ย ว่าพวกเธอเหล่านั้นสมควรตายด้วยเหรอ.....พวกเธอทำผิดอะไร ถึงต้องโดนฆ่าตายอย่างโหดร้ายทารุณอย่างนั้น
ที่แท้แล้ว คำตอบอาจจะมีเพียงหนึ่งเดียวก็ได้ นั่นคือ ผีผู้หญิงเหล่านั้นคือเหยื่อของการใช้ความรุนแรงในครอบครัว!
ใน “ตู้ซ่อนผี” หรือ “A Tale of Two Sisters” (ซึ่งเป็นหนังผี และเป็นหนังที่ชอบที่สุดในชีวิต) “ซูมี” ต้องป่วยเป็นโรคจิตบุคลิกภาพแตกแยก เพราะเธอต้องสูญเสียน้องสาวคนเดียวไป หลังจากที่น้องพยายามช่วยแม่ที่ผูกคอตายอยู่ในตู้เสื้อผ้า แล้วพลาดพลั้งถูกตู้ที่ว่าล้มลงมาทับจนตายประเด็นอยู่ที่ว่า ทำไมแม่ของ ซูมี ถึงผูกคอตาย และทำไมการตายของแม่และน้องสาว ถึงได้ส่งผลให้ ซูมี ถึงกับป่วยเป็นโรคจิตได้
ต้นเหตุของเรื่องเลวร้ายทั้งหมดในชีวิตของ ซูมี ก็คือ พ่อของเธอเอง พ่อผู้มีอาชีพเป็นหมอ พ่อผู้นอกใจแม่ซึ่งกำลังป่วยเป็นโรคร้าย และกำลังอัดอั้นตันใจอย่างสุดๆ กับการนอกใจของสามี และอะไรไม่ร้ายเท่า คนที่พ่อของซูมีนอกใจไปหานั้น ดันเป็นพยาบาลที่พ่อของเธอหามาช่วยดูแลแม่ที่ป่วยนั่นเอง!
ฟังดูคุ้นๆ มั๊ย....สามีที่นอกใจภรรยา แม้ไม่ได้ลงไม้ลงมือทำร้ายภรรยาอย่างเป็นรูปธรรม แต่ทว่าเสียงหัวร่อต่อกระซิกของสามีตัวเองกับหญิงอื่น ก็ให้ผลลัพท์ไม่ต่างอะไรกับการทุบตี.... ผิดแต่ว่านี่เป็นการทุบตีทางจิตใจ ที่แผลของมันไม่อาจจะรักษาเยียวยาให้หายได้ง่ายๆ เหมือนบาดแผลที่ถูกทุบตีทางร่างกาย
และฟังดูคุ้นๆ มั๊ย....พ่อแม่ที่ทะเลาะกัน มีปัญหากัน เอาแต่ประชดประชันกัน ทำร้ายซึ่งกันและกันไม่รู้จักหยุดจักหย่อน โดยที่ลืมคิดไปว่า ยังมีเด็กๆ ที่ครั้งนึงพวกเขาเคยอยากได้นักหนา กำลังได้รับผลกระทบจากการทะเลาะเบาะแว้งของพวกเขาไปเต็มๆ
พ่อแม่แบบที่ว่านี้ บางทีก็ทำเหมือนกับว่าพวกเขาแค่เดินไปช้อปปิ้งตุ๊กตาตามห้างสรรพสินค้า เลือกตัวที่อยากได้ จ่ายเงินแล้วก็กลับบ้าน จากนั้นพอเล่นไปได้สักพัก ก็เริ่มรู้สึกว่ามันน่าเบื่อ มันเป็นภาระ และพวกเขามีเรื่องสำคัญกว่าที่จะต้องไปทำ เช่น การทะเลาะกัน และการทำร้ายจิตใจกัน เหมือนอย่างที่พ่อแม่ของซูมีทำนั่นแหละ และนั่นเองที่เป็นตะกอนสะสมอยู่ในใจของ ซูมี ซึ่งเมื่อมันถูกการตายของแม่และน้องมากวนให้ขุ่น ชีวิตของ ซูมี จึงแหลกสลายจนยากที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม.... ส่วนผีแม่กับลูกชายที่ถูกสามีฆ่าตายอย่างโหดร้ายทารุณ ด้วยการหักคอ และทุบตี (จนเป็นที่มาของเสียงอันน่าสะพรึง “คร่อกกกกก” อันเป็นเสียงของลมที่อยู่ในลำคอ หรือเป็นเสียงของเส้นเสียงที่ไม่อาจจะเปล่งออกมาได้ เพราะมันขาดสะบั้นจากการถูกหักคอ ก็สุดปัญญาที่จะรู้) ในหนังผีเรื่อง “จูออน” หรือ “บ้านผีดุ” ก็มีชะตากรรมไม่ต่างอะไรกับ ซูมี, น้องสาวและแม่ของเธอ ผิดกันแต่ว่า ในกรณีของผีแม่ลูกจูออนนั้น เป็นฝ่ายหญิงที่นอกใจสามี และถูกจับได้ เลยต้องมีจุดจบดังที่เล่ามา
และมีคำถามหนึ่งผุดขึ้นในใจทันทีที่ทนดู “จูออน” จนจบ นั่นคือ บ้านของดร.นิด้าคนที่ใช้ไม้กอล์ฟตีเมียจนตายนั้น คงมีผีผู้หญิงที่กระดูกหักหมดทั้งตัว คลานไปคลานมา และคอยออกมาหลอกหลอนสามีผู้ที่กฎหมายทำอะไรไม่ได้ เพียงเพราะเขาเป็นผู้ที่ “ทำคุณประโยชน์ให้สังคม” และมีคุณค่ามากเกินกว่าที่จะต้องมาติดคุก เพราะดันถูกโทสะจริตครอบงำจนฆ่านังเมียหลายใจตาย และบางทีแม้นรกจะไม่ต้อนรับ แม้สวรรค์จะไม่นำพากับดวงวิญญาณอาฆาตแค้นของ “ซายาโกะ” ผีตัวแม่ใน “จูออน” แต่เราคนดูคงรับรู้ได้ว่า เธอคือตัวแทนของเหยื่อที่ถูกความรุนแรงในครอบครัวทำร้ายอย่างไร้คำอุธรณ์.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น